आणू कुठून बळ जगण्याचे
कंठ  आला दाटुन
सुटले हात हातातून
पायात वाट अडकलेली
त्राण न पाउल टाकण्याचे
आणू कुठून बळ जगण्याचे  ।।

भीती सु:खांची वाटू लागली
मनात निराशाच दाटू लागली
श्वासांनी दिले नवे ओझे
दडून बसले अश्रू रडण्याचे
आणू कुठून बळ जगण्याचे ।।

हे का असे? हा प्रश्न नाही
दैवावरही न विश्वास काही
पण चुका घडतात ना देवाकडूनही
मग मिळाले कधी क्षण आनंदाचे
आणू कुठून बळ जगण्याचे ।।

मी कुठे मागितले आकाश
दे फक्त आनंदाचे दोन श्वास
का तू धडपडतोस इतका
मला देण्यास हे दु:ख मरणाचे
आणू कुठून बळ जगण्याचे ।।


अमित जहागीरदार
पुणे
०३/०९/२०१३